Olifanten enzo
Door: Freke en Linda
Blijf op de hoogte en volg Freke (en Linda!)
04 December 2006 | Ghana, Abetifi
Vorige week zaterdag vertrokken we rond kwart over tien met de bus vanuit Kumasi naar het noorden van Ghana. “Wow! Only fifteen minutes late!” was de reactie van een ironische Ghanees op het te laat vertrekken van de bus.
Het werd een lange rit en tien uur later kwamen we aan op onze eindbestemming Tamale. Toch was de reis wederom goed te doen; mensen die hangend uit het raam hun boodschappen deden, het veranderende landschap dat aan ons voorbij trok en de vele kinderen die nog steeds enthousiast naar ons zwaaien, bezorgden ons voldoende afleiding.
Het werd ons duidelijk dat we ons in een heel ander stukje Ghana bevonden:
de bevolking is een stuk armer, mensen leven in lemen hutjes met rieten daken zonder water en electriciteit. In Tamale bleek iedereen zich vooral te verplaatsen per fiets of motor, het overgrote deel van de inwoners is moslim en spreekt Dakbani in plaats van het voor ons bekende Twi en ook het klimaat was anders dan we gewend waren; overdag een droge hitte en ‘s nachts een verfrissende koelte. En stof. Veel, heel veel stof.
We verbleven een aantal dagen bij een Nederlandse vrouw die ons ontzettend gastvrij ontving. Ze werkt op een school en had voor ons, naast een afspraak op haar eigen school, ook nog wat afspraken op andere scholen geregeld. Zo bezochten we in twee dagen een aantal scholen om de leermiddelen van het AMO Programme te promoten. Net als op de scholen in Kumasi, werd er ook nu weer enthousiast gereageerd op onze komst en verkochten we een klein aantal leermiddelen. Totdat we een uur voor ons vertrek uit Tamale gebeld werden door een wanhopig klinkende vrouw die ons vroeg of we alsjeblieft nog even langs wilden komen om het een en ander over AMO te vertellen. Ze bleek een project te leiden waarbij een aantal scholen worden gebouwd. Ter verbetering van het Ghanese onderwijs was ze op zoek naar duurzame leermiddelen. Binnen een half uur plaatste ze een order van 200(!) leermiddelen die wij met een stalen gezicht in ontvangst namen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Maar eenmaal buiten konden we ons enthousiasme niet langer bedwingen en uitgelaten stelden we onze AMO collega’s op de hoogte van dit grote nieuws. Dit betekent namelijk dat er voor de komende maanden weer genoeg te doen is in de werkplaats, dat er weer geld binnenkomt en dat er weer een kleine bijdrage geleverd wordt aan de verbetering van het Ghanese onderwijs. Maar we zijn er toch ook wel een klein beetje trots op dat we op deze manier onze inzet voor AMO kunnen afsluiten.
In uitgelaten stemming verlieten we Tamale met de bus richting het Mole National Parc.
Dit is het grootste wildpark van Ghana en omdat we toch naar Tamale gingen konden we dit mooi combineren.
In de vroege ochtend gingen we, samen met nog vier anderen, onder begeleiding van een gids het park in. Al snel zagen we de eerste antilopes, maar die hielden we al gauw voor gezien, we kwamen immers voor de olifanten. Maar toen we ze na anderhalf uur nog niet gezien hadden, begon de moed ons in de schoenen te zakken. Totdat de telefoon van onze gids ging! Zijn collega aan de lijn (lang leve de communicatie, ook op de savanne!) die ons wist te vertellen waar de dikhuiden zich bevonden. In snel tempo renden we naar de bewuste plek. En jawel, daar stonden ze! Zie foto’s…
De rest van de dag genoten we in ons bikini bij het zwembad van het uitzicht over de savanne, waar we af en toe de olifanten, bavianen en andere dieren voorbij zagen komen.
Een heerlijke dag waarop we ter afsluiting genoten van een prachtige zonsondergang.
Aankomende dinsdag vertrekken we definitief uit Abetifi. We ronden daarmee onze werkzaamheden voor AMO af. Voordat we naar Nederland terugkeren zullen we eerst nog twee week gaan genieten van een reis langs de kust. We houden jullie op de hoogte!
Het werd een lange rit en tien uur later kwamen we aan op onze eindbestemming Tamale. Toch was de reis wederom goed te doen; mensen die hangend uit het raam hun boodschappen deden, het veranderende landschap dat aan ons voorbij trok en de vele kinderen die nog steeds enthousiast naar ons zwaaien, bezorgden ons voldoende afleiding.
Het werd ons duidelijk dat we ons in een heel ander stukje Ghana bevonden:
de bevolking is een stuk armer, mensen leven in lemen hutjes met rieten daken zonder water en electriciteit. In Tamale bleek iedereen zich vooral te verplaatsen per fiets of motor, het overgrote deel van de inwoners is moslim en spreekt Dakbani in plaats van het voor ons bekende Twi en ook het klimaat was anders dan we gewend waren; overdag een droge hitte en ‘s nachts een verfrissende koelte. En stof. Veel, heel veel stof.
We verbleven een aantal dagen bij een Nederlandse vrouw die ons ontzettend gastvrij ontving. Ze werkt op een school en had voor ons, naast een afspraak op haar eigen school, ook nog wat afspraken op andere scholen geregeld. Zo bezochten we in twee dagen een aantal scholen om de leermiddelen van het AMO Programme te promoten. Net als op de scholen in Kumasi, werd er ook nu weer enthousiast gereageerd op onze komst en verkochten we een klein aantal leermiddelen. Totdat we een uur voor ons vertrek uit Tamale gebeld werden door een wanhopig klinkende vrouw die ons vroeg of we alsjeblieft nog even langs wilden komen om het een en ander over AMO te vertellen. Ze bleek een project te leiden waarbij een aantal scholen worden gebouwd. Ter verbetering van het Ghanese onderwijs was ze op zoek naar duurzame leermiddelen. Binnen een half uur plaatste ze een order van 200(!) leermiddelen die wij met een stalen gezicht in ontvangst namen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Maar eenmaal buiten konden we ons enthousiasme niet langer bedwingen en uitgelaten stelden we onze AMO collega’s op de hoogte van dit grote nieuws. Dit betekent namelijk dat er voor de komende maanden weer genoeg te doen is in de werkplaats, dat er weer geld binnenkomt en dat er weer een kleine bijdrage geleverd wordt aan de verbetering van het Ghanese onderwijs. Maar we zijn er toch ook wel een klein beetje trots op dat we op deze manier onze inzet voor AMO kunnen afsluiten.
In uitgelaten stemming verlieten we Tamale met de bus richting het Mole National Parc.
Dit is het grootste wildpark van Ghana en omdat we toch naar Tamale gingen konden we dit mooi combineren.
In de vroege ochtend gingen we, samen met nog vier anderen, onder begeleiding van een gids het park in. Al snel zagen we de eerste antilopes, maar die hielden we al gauw voor gezien, we kwamen immers voor de olifanten. Maar toen we ze na anderhalf uur nog niet gezien hadden, begon de moed ons in de schoenen te zakken. Totdat de telefoon van onze gids ging! Zijn collega aan de lijn (lang leve de communicatie, ook op de savanne!) die ons wist te vertellen waar de dikhuiden zich bevonden. In snel tempo renden we naar de bewuste plek. En jawel, daar stonden ze! Zie foto’s…
De rest van de dag genoten we in ons bikini bij het zwembad van het uitzicht over de savanne, waar we af en toe de olifanten, bavianen en andere dieren voorbij zagen komen.
Een heerlijke dag waarop we ter afsluiting genoten van een prachtige zonsondergang.
Aankomende dinsdag vertrekken we definitief uit Abetifi. We ronden daarmee onze werkzaamheden voor AMO af. Voordat we naar Nederland terugkeren zullen we eerst nog twee week gaan genieten van een reis langs de kust. We houden jullie op de hoogte!
-
04 December 2006 - 13:32
Bao-Nhi:
Dag lieve Freke,
Echt super om je zo te volgen in Ghana. Geniet van de laatste weekjes daar!
Dikke knuf,
B-N -
04 December 2006 - 13:35
Janinka:
Wat een mooie foto's!!!! geniet nog van de laatste weekjes!
xxx
Janinka -
04 December 2006 - 13:55
Rianne*:
Elke keer als ik die foto's zie krijg ik ook weer de Afrika kriebels, ik mis het wel hoor!! Enjoy it fully!!! Have fun met jullie tripje langs die mooie bounty-strandjes.. take care* -
04 December 2006 - 14:42
Lenie Evers:
Hoi Freke en Linda,
Het schiet alweer op daar jullie werkzaamheden. Wat is dat snel voorbij gegaan.
Mooie foto's zitten er weer bij. En wat een goede zaken op het laatste moment. Daar kunnen ze weer mee vooruit. Goed gedaan hoor!!! Geniet nog maar even van al het mooie daar.
Liefs, Lenie -
05 December 2006 - 09:41
Bill:
He Lin,
nog een hele leuke week en zie je eind vd maand! groeten , Truus en Bill -
05 December 2006 - 10:09
Lisa:
Heey! Jeetje, wat goed van die mega-order zeg! Echt supercool dat jullie zo'n bijdrage kunnen leveren daar, die mensen moeten onwijs blij met jullie zijn! :) En ooohhh...dan ook nog zo'n aansluitend uitstapje..wooohaaa!! Vooral dat uitzicht op de savanne ziet er bizar mooi uit, niet te geloven! En mooie foto trouwens; die van "spelende kinderen"!! Echter Afrika kun je niet krijgen volgens mij...
Maar goed, genoeg meegedroomd nu, ik moet weer verder... Succes& sterkte verder met het afronden en afscheid nemen en superveel plezier op jullie reis langs de kust!! Dikke kus!
Lisa -
05 December 2006 - 22:40
Agnes:
Dag meiden!
Wat een mooie verhalen wederom! Pfiew.. wat fijn dat jullie zo goed ontvangen worden en zo'n bijdrage kunnen leveren binnen het onderwijs en de verdere ontwikkeling van de kinderen en de toekomst uiteraard. Laatste weekje, oi oi. Afscheid nemen...sterkte daarmee! Maar nog wel even flink genieten van jullie reis langs de kust. En dan zijn jullie alweer bijna terug! Mocht ook wel een keer :)
Sinterklaasavond vandaag..'t was er het weer wel voor hoor; kei veel regen en hele harde wind! Nu zit ik me misselijk te eten in m'n chocoladeletter. Hij is bijna op ook nog, oef :-S
Sorry Freek dat ik nog niet heb geantwoord op je sms...ga ik zo ff doen! Dag lieverds!
Dikke kus! -
06 December 2006 - 21:32
Stephan:
hallo freke en linda.
Ik ben momenteel een beetje aan het onderzoeken of er veel mensen stagelopen in Ghana. en met name in Kumasi. dit omdat ik daar zelf stage kan lopen. dus na een beetje zoeken kwam ik op jullie pagina uit en zag dat jullie in Kumasi geweest zijn of daar nog zitten.
dus bij deze mijn vraag: zijn daar veel nederlanders die er stage lopen? of andere buitenlanders?
het lijkt mij leuk wat van jullie te horen.
Veel plezier daar nog!
Groeten stephan.
S.l.wierenga@gmail.com -
08 December 2006 - 16:01
Marie Cécile:
Veel plezier nog de laatste 12 dagen!! Zie je woensdagavond toch wel gelijk weer op de training he!! Grapje! -
11 December 2006 - 10:37
Elroy:
ènjoy the beach~~~
-
11 December 2006 - 15:02
Agnes :
Oh en wat is het prachtig daar! Droom..zucht! (regen en pieren in holland) -
11 December 2006 - 21:58
Jeroen:
Hey Freke! Wat goed van die order man, sssjawel! :) Jullie mogen zeker trots zijn. Geen slechte view trouwens, vanuit t zwembad. Maak ons maar jaloers hier in de regen. Hoe was Sean Paul trouwens? Nog flink geshaked? ;) Geniet nog van jullie laatste weekjes daar en tot snel! Jeroen -
11 December 2006 - 22:03
Ton:
Hoi Linda Freke,
Prachtige verhalen hoor, we lezen ze met veel plezier. Vooral die olifanten-safari ....
Even iets anders; ken je die mop van de mug en de olifant ?
Man zegt tegen zijn vrouw, had jij ook zo'n last van die muggen. Ja zegt ze, maar gelukkig waren het geen olifanten, anders had je een olifant op je kop gehad ..... -
16 December 2006 - 13:39
Marije Verhagen:
Woow een order van 200!! Gefeliciteerd, goed man! En wat een geweldige foto's met die olifant! Heb daarnet eindelijk weer jullie verhaal kunnen lezen, ben weer online!
Kus, Marije
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
