'De schaal van goor' en meer...
Door: Freke en Linda
Blijf op de hoogte en volg Freke (en Linda!)
20 November 2006 | Ghana, Abetifi
Jawel, “eindelijk weer wat leven in de boerderij” (oma Freke, red.).
Een aantal leuke anekdotes van de afgelopen weken dat ons deed verbazen, genieten, teleurstellen, zweten, aan het denken zette en vooral aan het lachen maakte...
Sammy, de jongen die tijdelijk in de werkplaats werkt, denkt wereldberoemd te worden met zijn zangkunsten. Toen hij zag dat wij met onze digitale camera filmpjes kunnen opnemen, zag hij zijn kans schoon om een heuze videoclip op te nemen. Gestoken in zijn mooiste kleding en samen met vriend Lawrence, die op zijn beurt een enorm keyboard meebracht, legden wij Sammy zijn debuut als popidool vast. Het werd een onvergetelijk (en vooral hilarisch) priveconcert in onze slaapkamer...
Haarofoob Freke die al jaren weigert een schaar in haar lange blonde haar te zetten leed aan een bijzondere vorm van tropenkoorts. Als gevolg hiervan mocht Linda zich uitleven met een kleuterschaar en scheermesje (voor de laagjes). Resultaat: kort! Zie foto's...
De taxiritjes ondergaan we als de normaalste zaak van de wereld en dat terwijl ze toch regelmatig alles behalve gesmeerd verlopen. Zo zaten we laatst in een taxi toen de auto halverwege een helling begon te haperen. De chauffeur zette zijn rammelbak op de handrem en vertrok met een jerrycan onder de arm om ergens benzine te halen. Terwijl wij, braaf als we zijn, op hem wachtten, vergezelden we op verzoek een Ghanees gezin dat buiten op een bankje zat. Toen hij terug was zette hij de rit voort waarbij ons opnieuw duidelijk werd dat ze hier nog nooit van een hellingproef gehoord hebben; nadat de motor twee keer was afgeslagen en de auto drie keer was teruggezakt, trok de rammelbak eindelijk op.
Een andere keer zaten we in de auto bij een potentiele drukker van de AMO-folder. Ook deze auto werd stotterent aan de kant gezet, waarna de slimmerik ons geld vroeg om zijn benzine te betalen. In de overtuiging dat wij het geld gauw terug zouden krijgen, gaven wij hem wat. Na een kort bezoek aan zijn drukkerij (die niet meer bleek te zijn dan een kleine, donkere ruimte die al enige tijd niet gebruikt leek te zijn) en de vraag hoeveel geld we hadden, kregen we al gauw het gevoel dat we hier niet aan het juiste adres waren. Toen wij hem later naar ons voorgeschoten geld vroegen, zei hij dit wel te verrekenen met de kosten voor de folder. En zo deden we weer een investering in de Ghanese economie...
Maar het kan ook anders: tijdens een taxirit in Accra werden we door een politieagent gestopt. De chauffeur werd naar zijn papieren gevraagd, waarna de agent achterin kwam zitten met de mededeling: “I'm sorry, the driver is arrested!”. Reactie Linda naar de chauffeur: ”Ow, I'm sorry for you!” om vervolgens over te stappen in een andere taxi.
De Ghanese gebruiken krijgen we steeds beter onder de knie. Zo weten we vanuit de tro-tro al boodschappen te doen door verkopers te wenken met een 'tsssss-tsssss!' Een geluid waarvan onze haren eigenlijk overeind gaan staan als we zelf zo benaderd worden, maar ja, aanpassen is inleveren (hebben we die zelf bedacht?)
Waar we nog niet zo goed in zijn is het onderscheiden en herkennen van de 'blaaaack maaaan'. We worden regelmatig herkend en nageroepen door mensen, waarna we hen zwaaiend en schaapachtig staan aan te kijken om vervolgens elkaar hoopvol aan te kijken met een blik van 'weet jij wie dat is?'. We vragen ons af of de Ghanezen dat andersom ook hebben. Met name omdat ons een keer werd gevraagd of we tweeling zijn...(!)
Een ander Ghanees gebruik dat we aardig beheersen is het 'spelletje' afdingen. Met het gegeven dat we blank zijn en in hun ogen dus geld hebben, verdubbelt menig taxichauffeur zijn prijs. De lol van de discussie zien we tegenwoordig wel in; steevast lukt het ons de prijs drastisch te verminderen.
Een typisch Ghanees gebruik waar we erg veel moeite mee hebben is het klakkeloos weggooien van afval. Zelden zie je een prullenbak, werkelijk alles gaat de natuur in en als de troep te groot wordt, gaat gewoon de fik erin. Alsof de smog (van de grote stad) op zich al niet genoeg is.
Maar ook de hostels die we bezochten, waren niet altijd even fris. Tijdens onze week in Accra kregen we een kamer toegewezen waarbij de receptionist/ 'schoon'maker ons voor ging om de beslapen beddenlakens recht te trekken en her en der het vuil van de grond te vegen. Slapen op een bed waarbij je het zweet van de vorige gast bijna ruikt en waar je de planken door de versleten matrassen heen voelt, deed ons besluiten dat deze kamer een 8 op 'de schaal van goor' scoorde. De 9 gaat tot nu toe naar de kamer in het Datehotel (totaal niet romantisch), waar de mieren uit ons kussen kropen en waar een dode kakkerlak op de grond lag. De 10 bewaren we voor...wordt vervolgd?!
De reden van ons bezoek aan de hoofdstad Accra was onder andere vanwege ons werkbezoek aan Plan International en Unesco. In het verlengde van de promotie van het AMO Programme lobbyden we voor een samenwerking tussen AMO en deze organisaties. Momenteel is AMO nog niet in staat om zelfstandig zijn hoofd boven water te houden. Een dergelijke samenwerking zou uitkomst bieden voor de financiering van onderwijsleermiddelen en de organisatie AMO. Op het moment leeft AMO van order tot order; een nieuwe order betekent geld om materiaal te kopen. Salarissen worden voor het grootste gedeelte gefinancierd door giften vanuit Nederland waar het steuncommitee erg zijn best voor doet. Volgende stap is om een concreet voorstel in te dienen zodat de organisaties door middel van een financiele ondersteuning kunnen bijdragen aan de financiering van AMO om zo een bijdrage te leveren aan de verbetering van het onderwijs in Ghana.
Tot slot nog even een vertekent cliché over Nederlanders dat we het vermelden waard vinden. Een bereisde Ghanees vertelde het volgende over een bezoek aan Nederland:
“In Nederland heeft iedereen een koe naast zijn huis staan en daardoor drinkt iedereen elke dag verse melk, zo van de koe! Echt waar!”
Een aantal leuke anekdotes van de afgelopen weken dat ons deed verbazen, genieten, teleurstellen, zweten, aan het denken zette en vooral aan het lachen maakte...
Sammy, de jongen die tijdelijk in de werkplaats werkt, denkt wereldberoemd te worden met zijn zangkunsten. Toen hij zag dat wij met onze digitale camera filmpjes kunnen opnemen, zag hij zijn kans schoon om een heuze videoclip op te nemen. Gestoken in zijn mooiste kleding en samen met vriend Lawrence, die op zijn beurt een enorm keyboard meebracht, legden wij Sammy zijn debuut als popidool vast. Het werd een onvergetelijk (en vooral hilarisch) priveconcert in onze slaapkamer...
Haarofoob Freke die al jaren weigert een schaar in haar lange blonde haar te zetten leed aan een bijzondere vorm van tropenkoorts. Als gevolg hiervan mocht Linda zich uitleven met een kleuterschaar en scheermesje (voor de laagjes). Resultaat: kort! Zie foto's...
De taxiritjes ondergaan we als de normaalste zaak van de wereld en dat terwijl ze toch regelmatig alles behalve gesmeerd verlopen. Zo zaten we laatst in een taxi toen de auto halverwege een helling begon te haperen. De chauffeur zette zijn rammelbak op de handrem en vertrok met een jerrycan onder de arm om ergens benzine te halen. Terwijl wij, braaf als we zijn, op hem wachtten, vergezelden we op verzoek een Ghanees gezin dat buiten op een bankje zat. Toen hij terug was zette hij de rit voort waarbij ons opnieuw duidelijk werd dat ze hier nog nooit van een hellingproef gehoord hebben; nadat de motor twee keer was afgeslagen en de auto drie keer was teruggezakt, trok de rammelbak eindelijk op.
Een andere keer zaten we in de auto bij een potentiele drukker van de AMO-folder. Ook deze auto werd stotterent aan de kant gezet, waarna de slimmerik ons geld vroeg om zijn benzine te betalen. In de overtuiging dat wij het geld gauw terug zouden krijgen, gaven wij hem wat. Na een kort bezoek aan zijn drukkerij (die niet meer bleek te zijn dan een kleine, donkere ruimte die al enige tijd niet gebruikt leek te zijn) en de vraag hoeveel geld we hadden, kregen we al gauw het gevoel dat we hier niet aan het juiste adres waren. Toen wij hem later naar ons voorgeschoten geld vroegen, zei hij dit wel te verrekenen met de kosten voor de folder. En zo deden we weer een investering in de Ghanese economie...
Maar het kan ook anders: tijdens een taxirit in Accra werden we door een politieagent gestopt. De chauffeur werd naar zijn papieren gevraagd, waarna de agent achterin kwam zitten met de mededeling: “I'm sorry, the driver is arrested!”. Reactie Linda naar de chauffeur: ”Ow, I'm sorry for you!” om vervolgens over te stappen in een andere taxi.
De Ghanese gebruiken krijgen we steeds beter onder de knie. Zo weten we vanuit de tro-tro al boodschappen te doen door verkopers te wenken met een 'tsssss-tsssss!' Een geluid waarvan onze haren eigenlijk overeind gaan staan als we zelf zo benaderd worden, maar ja, aanpassen is inleveren (hebben we die zelf bedacht?)
Waar we nog niet zo goed in zijn is het onderscheiden en herkennen van de 'blaaaack maaaan'. We worden regelmatig herkend en nageroepen door mensen, waarna we hen zwaaiend en schaapachtig staan aan te kijken om vervolgens elkaar hoopvol aan te kijken met een blik van 'weet jij wie dat is?'. We vragen ons af of de Ghanezen dat andersom ook hebben. Met name omdat ons een keer werd gevraagd of we tweeling zijn...(!)
Een ander Ghanees gebruik dat we aardig beheersen is het 'spelletje' afdingen. Met het gegeven dat we blank zijn en in hun ogen dus geld hebben, verdubbelt menig taxichauffeur zijn prijs. De lol van de discussie zien we tegenwoordig wel in; steevast lukt het ons de prijs drastisch te verminderen.
Een typisch Ghanees gebruik waar we erg veel moeite mee hebben is het klakkeloos weggooien van afval. Zelden zie je een prullenbak, werkelijk alles gaat de natuur in en als de troep te groot wordt, gaat gewoon de fik erin. Alsof de smog (van de grote stad) op zich al niet genoeg is.
Maar ook de hostels die we bezochten, waren niet altijd even fris. Tijdens onze week in Accra kregen we een kamer toegewezen waarbij de receptionist/ 'schoon'maker ons voor ging om de beslapen beddenlakens recht te trekken en her en der het vuil van de grond te vegen. Slapen op een bed waarbij je het zweet van de vorige gast bijna ruikt en waar je de planken door de versleten matrassen heen voelt, deed ons besluiten dat deze kamer een 8 op 'de schaal van goor' scoorde. De 9 gaat tot nu toe naar de kamer in het Datehotel (totaal niet romantisch), waar de mieren uit ons kussen kropen en waar een dode kakkerlak op de grond lag. De 10 bewaren we voor...wordt vervolgd?!
De reden van ons bezoek aan de hoofdstad Accra was onder andere vanwege ons werkbezoek aan Plan International en Unesco. In het verlengde van de promotie van het AMO Programme lobbyden we voor een samenwerking tussen AMO en deze organisaties. Momenteel is AMO nog niet in staat om zelfstandig zijn hoofd boven water te houden. Een dergelijke samenwerking zou uitkomst bieden voor de financiering van onderwijsleermiddelen en de organisatie AMO. Op het moment leeft AMO van order tot order; een nieuwe order betekent geld om materiaal te kopen. Salarissen worden voor het grootste gedeelte gefinancierd door giften vanuit Nederland waar het steuncommitee erg zijn best voor doet. Volgende stap is om een concreet voorstel in te dienen zodat de organisaties door middel van een financiele ondersteuning kunnen bijdragen aan de financiering van AMO om zo een bijdrage te leveren aan de verbetering van het onderwijs in Ghana.
Tot slot nog even een vertekent cliché over Nederlanders dat we het vermelden waard vinden. Een bereisde Ghanees vertelde het volgende over een bezoek aan Nederland:
“In Nederland heeft iedereen een koe naast zijn huis staan en daardoor drinkt iedereen elke dag verse melk, zo van de koe! Echt waar!”
-
20 November 2006 - 12:11
Daan:
mooie verhalen!
zo lees ik ze graag! -
20 November 2006 - 12:33
Paulien:
Hey,
Dat is weer even een tijde geleden. Maar zeker weer een leuk verhaal om te lezen. -
20 November 2006 - 12:44
Marian Stoutenburg:
Fijn om weer wat te lezen, was al weer even geleden.
Jullie hebben het nog steeds naar jullie zin daar gelukkig. Nu geniet er ook nog maar even van voordat je weer in de (beschaafde wereld) komt -
20 November 2006 - 12:47
Hennie:
Fijn om weer van van jullie te horen. Ook erg leuk om je met korte haren te zien. Nog een fijne maand in Ghana.
Liefs -
20 November 2006 - 12:58
Oma:
Bedankt voor je reactie
Oma -
20 November 2006 - 13:06
Nico:
Ik denk al in goor ??
Hier in Goor is alles schoon hoor!!!! -
20 November 2006 - 14:05
Jeroen:
Hey Freex!
Leuk om jullie avonturen te lezen. Profi hor, die laagjes ;) Veel succes met het zoeken naar de 10 op de schaal van goorheid en ik spreek je snel weer! Jeroen -
20 November 2006 - 16:58
Annemarike:
leuk kapsel hoor freekje -
20 November 2006 - 19:42
Anneke:
weer een leuke reportage met prachtige foto's en...leuk dat korte haar Freke, heel modern. -
21 November 2006 - 08:38
Machteld:
Was weer leuk om te lezen meiden!!Zo te horen genieten jullie elke dag!
Liefs Machteld -
21 November 2006 - 09:59
Agnes:
't valt me niks tegen freek, die kortgewiekte haren. mijn complimenten aan kapster linda! -
21 November 2006 - 19:17
Robert:
m.b.t. die laatste alinea: nou snap ik die rotonde in Eemnes ook ineens ;-) -
21 November 2006 - 22:23
Marije:
Wauw Freke je haar! :-D Staat je goed!
Blij dat ik eindelijk weer internet heb zodat ik jullie verhalen weer kan lezen, erg leuk!
XX -
23 November 2006 - 13:55
Vincent:
haha, ik vond het Date hotel eigenlijk best goed! :-) Voor de 10 zal ik naar het Hotel California (niet die van de Eagles) gaan!
Groet! -
28 November 2006 - 14:06
Hans:
Ik blijf genieten van jullie belevenissen in Ghana. Nog een paar weken en dan is jullie "avontuur" alweer voorbij. Misschien ooit nog eens terug. Ik ben benieuwed naar jullie verhalen en al jullie foto's. -
28 November 2006 - 14:08
Nog Een Keer Hans:
Zal ik van al jullie foto's en filmpjes een Ghana-documentaire maken en op DVD zetten? -
29 November 2006 - 20:08
Piennos En Wennos:
Hey Linnos en Freke,
Who te sen?
Met ons gaat het hier prima.
Geen roddels en bijzonderheden uit stronthoopcity.
Hoe is het daar?
Jullie werk zit er bijna op.
Bijna op safari.
Doe voorzichtig, pas op voor loslopende olifanten
En maak veel mooie foto's
om ons lekker jaloers te maken.
Veel plezier, geniet ervan en tot 20 december
Groetjes Piennos en Wennos -
29 November 2006 - 20:42
Freke-Linda:
Vanmiddag in de trein gehoord ik,we kwamen terug van de onderscheidijng van Roderik dat jullie zoo'n fijn sucses hadden geboekt!!Wat vind ik dat fijn.Je moeder las een ,smsje,voor jullie hebben er vast een fijn gevoel bij en hoop voor jullie dat je daardoor iets meer voor hun hebt kunnen betekenen.
Hartelijke groetjes van oma -
03 December 2006 - 15:53
Margareth:
Hoi Linda Leuk om weer wat van jullie te lezen we blijven je volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
