Tot slot en tot gauw…

Hier een laatste bericht vanuit Ghana voordat we donderdag weer voet op Nederlandse bodem zetten…

5 december verlieten we Abetifi waarna we in Accra de laatste dingen voor het drukken van de folder regelden. Daarmee lieten we onze werkzaamheden voor AMO achter ons en begonnen we aan onze reis aan de kust.
Die reis begon met een echt vakantiegevoel op Kokrobite Beach, het domein van de Rastafari’s en bekend om zijn Afrikaanse drum en dansactiviteiten. Tenmidden van een prachtig strand met palmbomen, rieten hutjes, verse ananas en ander lekkers, met om ons heen de lokale bevolking op kleurrijke visserboten, genoten wij twee dagen volop.
Hoewel niet gepland, gingen we zaterdags weer terug naar Accra. Reden: Sean Paul.
Deze Amerikaanse popster gaf ‘s avonds een concert in de hoofdstad en wij waren daarvoor plotseling uitgenodigd door een man van de organisatie die ons gewoon aardig vond…Een beetje achterdochtig hebben we de kaartjes toch maar aangenomen om vervolgens deze avond te beleven alsof we ons midden in een van Sean Paul’s videoclips bevonden. In onze spijkerbroek en t-shirt vielen we toch wel erg uit de toon zo tussen al die uitgelaten meisjes in te korte rokjes en jongens met grote zonnebrillen en veel bling bling. Op een gegeven moment gooide de zanger zijn zweethanddoek het publiek in en zowaar kwam die terecht op de voet van Linda. Voordat we goed en wel beseften wat er gebeurde, doken er tientallen mensen bovenop haar voet en werd de handdoek weggegrist door een hysterische moeder die niet wist hoe snel ze die in haar handtas moest stoppen.
De zondag erna vervolgden we onze reis. Vanuit Cape Coast bezochten we het oud-slavenfort Elmina waar de Nederlanders een hele geschiedenis hebben liggen. Erg indrukwekkend om te zien hoe de slaven eeuwenlang behandeld zijn en interessant om te zien hoe de Europeanen invloed hebben gehad op het verloop van de ontwikkeling van dit land en andere Afrikaanse landen.
Een ander dagtripje vanuit Cape Coast was ons bezoek aan Kakum National Parc. Deze jungle staat bekend om zijn ‘Canopy Walkway’, een meterslange touwbrug die zo’n zestig meter boven het woud hangt. En als echte toeristen hebben we daar natuurlijk over heen gelopen.
Vanuit Cape Coast door naar Anomabo. We dachten bij Kokrobite Beach het paradijs al ontdekt te hebben, maar Anomabo was zo mogelijk nog mooier: nog wittere stranden, ligbedden op het strand waar de bediening ons een verse jus kwam brengen, heerlijk eten aan het strand bij een prachtige zonsondergang en ons eigen lemen hutje tenmidden van de palmbomen. Het enige nadeel was dat we moesten oppassen voor vallende kokosnoten…
Hier genoten we enkele dagen wederom volop maar omdat we ons beiden niet fit voelden, leek het ons beter terug te gaan naar Accra, waar we ons lieten testen op malaria. Ook dit was een gebeurtenis op zich. Na lang wachten in een ziekenhuishal vol lamlendige Ghanezen, werden we bij een zuster geroepen die onze bloeddruk en temperatuur opnam. De thermometer verdween onder onze oksels en meette respectievelijk 34,6 en (…niks? Linda zette de thermometer zelf maar even aan) 35,9 graden. Daarna werden we weer de hal in gestuurd, waarna we naar verloop van tijd werden geroepen voor een bezoek aan de dokter. Naast onze klachten was deze vooral geinteresseerd in wat onze indruk van Ghana was. Uiteindelijk drongen we zelf maar aan op een malariatest waarvoor we vervolgens naar het Police Hospital gingen. Daar werden we ontvangen in het laboratorium tussen de pipetjes, naalden en microscopen. Gelukkig kregen we vrij gauw te horen dat we beiden geen malaria hadden.

‘s Maandags konden we de tweeduizend folders bij de drukker afhalen. Het is geen Nederlandse kwaliteit, maar voor Ghanese begrippen is ‘ie erg mooi geworden en zijn we erg tevreden! Dinsdag komen onze AMO collega’s naar Accra om afscheid van ons te nemen, dan zullen we ze de folders overhandigen.
Daarmee sluiten we onze werkzaamheden voor het AMO Programme af. We kijken zelf tevreden terug op wat we in deze relatief korte tijd bereikt hebben. Dankzij de sponsoring van vrienden, familie en het bedrijf Heutink, hebben we de ontwikkeling van de folder mogelijk kunnen maken en een laptop en printer aan kunnen schaffen. Daarnaast hebben we een behoorlijk aantal scholen kunnen bezoeken waar we het AMO Programme hebben gepromoot en daarmee hebben we een aantal mooie orders binnengehaald. In de overtuiging dat we op deze manier indirect een kleine bijdrage hebben geleverd aan de verbetering van het Ghanese onderwijs kunnen we woensdagavond met een gerust hart het vliegtuig in stappen.

Tot slot willen we jullie erg bedanken voor alle leuke en lieve berichtjes die jullie de afgelopen drie maanden achter lieten op deze weblog!
Tot snel in Nederland!